Krajobraz wieków trudnych

Tytuł książki zapowiada coś przyjemnie puszystego, milusiego. Ale nie. Tak naprawdę bohaterem nie jest królik, tylko niezwykle wrażliwy dorastający człowiek. Ten nie ma w życiu milusio. Dlaczego? Bo świat nie jest milusi. Przynajmniej ten, który narysowała Anna Höglund. Narysowała coś, co w klimacie przypomina okolice osiedla, gdzie mieszkałam jak dziecko w latach 80. I to o najmniej urodziwej porze roku. Czy to krajobraz wewnętrzny królika – małego wystraszonego stworzonka, łaknącego ciepła i zrozumienia? Wokół chłód. I mrok.

Skąd się wzięło to parszywe samopoczucie? Nie wiadomo, Może to dzięki rodzicom, którzy stoją w kuchni bardzo blisko siebie, a jednak odległość między nimi można liczyć  w kilometrach? Może to od tej zimnej szarości w powietrzu? A może to po prostu  w pewnym wieku trzeba przejść, przerobić na mądrość życiową? Coś, co wzmocni, zamiast wciąż uwierać?

Autorka weszła w króliczą krainę tropiąc przeczucia, dylematy dorastającego człowieka, tak wrażliwego, że aż przyduszonego światem. Odnotowała egzystencjalne rozważania swego bohatera. Jego autoanalizy, próby dopasowania się do rzeczywistości, porażki, samotność. Głęboka ta królicza nora. Na szczęście w ciemności spotyka się też kogoś życzliwego, na przykład, dziadka: Zadzwoń, jeśli będziesz się chciał znów umówić na kawę.

Jak to zrobić, żeby krajobraz złagodniał, świat stał się czymś bardziej spójnym i bardziej przyjaznym, a w każdym razie mniej strasznym? Wrażliwiec musi włożyć wiele pracy, żeby w końcu poczuć się dobrze. To praca obserwatora, rozumiejącego słuchacza, odważnego myśliciela. Niełatwa to droga i może nigdy się nie kończy, ale nie ma innego sposobu, jeśli chcemy znaleźć się w miejscu, gdzie rzeczywistość wydaje się  przyjemnym miejscem do życia. I, gdzie wśród zarośli zobaczymy trochę zalęknione, ale jednak ciekawe spojrzenia oczu królików, takich jak my.

Książka Höglund, choć jej stronice nie tryskają radością, może stać się cennym znakiem, rozumiejącym przewodnikiem w poszukiwaniach u kresu dzieciństwa.

JP

Anna Höglund „O tym można rozmawiać tylko z królikami”, przełożyła Katarzyna Skalska, wydawnictwo Zakamarki, 2018